3D-printing er ein produksjonsmetode der ein lagar eit fysisk objekt basert på ei digital fil. Metoden blir også kalla additiv produksjon fordi ein byggjer eit produkt ved å leggje til materiale. Dette er motsett av tradisjonell produksjon der ein kjem fram til ei form ved å maskinere vekk materiale.
Medisinsk-teknisk avdeling på Haukeland har brukt denne teknologien sidan 2015, og vi finn stadig nye bruksområde. Sidan 3D-printing er godt eigna for å lage kompliserte former og kan produsere i ein rekkje forskjellige materiale, er det nesten ingen grenser for kva bruk ein kan sjå for seg innan helse.
Vi har utvikla ein rekkje spannande produkt som blir brukt dagleg på sjukehuset, ofte til å løyse utfordringar som vi ikkje kunne klart utan 3D-printing:
Kanskje vi ein gang i framtida til og med kan dyrke organisk materiale og printe det som trengs av organar?
Medisinsk-teknisk avdeling har også ein komplett tradisjonell verkstad, og kontaktar med lokal industri som gjer at vi kan dekkje eit stort spekter av produksjonsbehov.
Det er mange forskjellige metodar innan 3D-printing, men felles for alle er at dei byggjer fysiske ting ved å leggje eit materiale lagvis. Materialet kan vere for eksempel betong, metall, plast, sjokolade, hud eller tre - alt etter kva for ein metode du bruker og kva for ein skrivar du har.
Alt tar utgangspunkt i ein digital 3D-modell som bestemmer korleis produktet skal sjå ut til slutt. I eit dataprogram blir denne modellen delt i tynne snitt og kvart snitt fungerer som ei teikning som viser skrivaren kva den skal produsere, lag for lag.
På denne måten kan 10 teikningar av firkantar bli til ein pyramide eller til ei terning. Ti ringar blir til ei røyr og ti myntar blir til ein stang.
