Taleapraksi
Tale-og oralapraksi kan definerast som redusert evne til å utføra viljestyrte og målretta bevegelsar uten at det skuldast pareser eller koordinasjonsvanskar.
Taleapraksi kan oppstå etter eit hjerneslag. Taleapraksi er ei talemotorisk forstyrring, som ofte opptrer saman med afasi etter ein skade i venstre del av hjernen. Det er sjeldan ein ser taleapraksi isolert (kun i ca. 13% av tilfella). Taleapraksi er ikkje ei språkforstyrring, men ein artikulasjonsvanske.
Taleapraksi viser seg ved synleg strev med å finna rette artikualsjonstillingar og med å gjera desse i rett rekkefølgje.
Oralapraksi opptrer ofte saman med taleapraksi og syner seg i manglande evne til å imitera eller viljestyra bevegelsar med munn-, ansikt- og pustemukulatur. Ein har ulike typar og grader av taleapraksi, frå ganske lette vanskar med å sei einskilde lydar, til uforståeleg eller heilt manglande tale.
Ein person med tale- og oralapraksi kan også ha vanskar med å imitera eller viljestyra bevegelsar med arm/hånd, så skriving kan difor vera vanskeleg. Det er viktig å vera klar over at taleapraksi ofte kan opptre saman med afasi og dermed redusera evna til å forstå det andre seier.
Sist oppdatert 12.09.2016